woensdag 31 december 2008

Vakantie in Oostenrijk


In december 2008 werd mijn moeder 75 jaar en dat zijn we bij hen tijdens hun vakantie in Oostenrijk gaan vieren. Een weekje naar Ehrwald aan de voet van de Zugspitze en Calou mocht mee.

We hebben niet veel geskied, maar vooral lekker gewandeld, koffie gedronken op een terrasje en genoten van het mooie weer. Ook Calou vermaakte zich prima. Lekker in de sneeuw dollen met andere hondenvriendjes. Niets leuker dan dat.....



Calou is ook op een namiddag meegeweest met een klein toerskitochtje. Gewoon achter het appartement een stukje de berg opgelopen om ons materiaal en de conditie te testen. Zodra die gekke latten met zijn baasjes erop begonnen te glijden rende hij er blaffend achterna. Ook een enkele snowboarder die langs kwam zoefen werd achterna gejaagd. Indrukwekkend met welke snelheid Calou de berg op en af kon rennen. In elk geval is het na deze ervaring volgens ons geen goed idee om hem mee te nemen op langere tochten.

Maar gewoon tijdens een wandeling je liefde betuigen aan een sneeuwpop is natuurlijk ook heerlijk verfrissend. Of de makers van deze poppen er ook zo blij mee waren... we vermoeden van niet.

vrijdag 7 november 2008

Rauwe voeding

Kortgeleden hadden we onze vrienden met hun hond een paar dagen te logeren. Hun hond at weinig brokken en vooral veel keukenresten. Voor Calou dacht ik dat brokken het beste was wat ik hem kon geven. We begonnen over voeding te praten. Onze vrienden vroegen me of ik wel wist hoe brokken gemaakt worden? Wist ik wel wat erin zat? Hoe kon ik dan weten dat het beter was dan keukenresten?

Dan is het weer fijn dat Internet bestaat. Heel wat informatie opgezocht en veel gelezen over hondenbrokken en rauwe voeding. Na wat studie en voorbereiding op zoek gegaan naar leveranciers hier in de buurt en vandaag eendenkarkassen opgehaald bij een fokker hier in de buurt.

Calou heeft er heerlijk van gesmikkeld. Volgens mij is hij het wel eens met de overstap van brok naar vers.

Wil je ook meer weten over rauwe voeding voor honden lees dan op een van de volgende fora of Internetsites

dinsdag 8 april 2008

Weer naar cursus

Calou zit deze week toch niet in het "Paradis pour chien et chats". Vanwege al bestaand lawinegevaar (3 op de schaal van 5) en het slechte weer dat vanaf vandaag was voorspeld (en zich hier ook realiseert) is afgelopen vrijdag met de berggids besloten onze reis te annuleren. We vonden het allemaal erg jammer, behalve Calou. Nadat ik het pension had afgebeld had meneer ineens weer volop energie. Wat voelen ze de dingen toch goed aan...

Aangezien we nu ineens een week vol vrije tijd hebben ben ik gisteren bij een hondenclub in Aiton geweest. Ik had op Internet al iets over deze club gelezen en vooral het feit dat ze schreven via de "methode naturelle" te werken sprak mij wel aan. Maandagmiddag om 2 uur met Calou heel hartelijk ontvangen. Kreeg na afloop zelfs koffie aangeboden in de kantine. Absoluut on-frans, maar wel heel gezellig.

De methode is inderdaad niet militair zoals we bij een andere club hadden gezien, maar gebruikt beloning met snoepjes, stem en aaien, afhankelijk wat het best bij de combinatie hond en baas past. De club bestaat al 20 jaar, doet ook aan competitie met behendigheid en vechtsport (noemen ze hier geloof ik RING) en een aantal trainers zijn in Noorwegen in opleiding geweest. Komende zomer staat ook een drie-daagse training gepland met een Noor (als ik het goed had begrepen wereldkampioen?).
Bon, belangrijkste was dat ik met Calou veel plezier heb gehad. Deze eerste les hebben we achter op het veld privé les gehad om eea uit te leggen en te kijken wat ik en Calou allemaal al kon. De kanjer! kan zo aansluiten bij de rest van de groep. Zo'n acht honden, de jongste 7 maanden, de rest allemaal zo rond een jaar. Ik had daarentegen nog wel wat te leren. Nu thuis aan de slag met de oefeningen.

En natuurlijk weer tien keer uitgelegd wat voor hond het nu is. Ze vinden hem allemaal prachtig. Dat is trouwens de algemene reactie van mensen die we tegenkomen, dat ze Calou een mooie hond vinden.

Vanmorgen onder Calou zijn oren wat klitjes weggeknipt en de rest uitgekamd. Het haar onder zijn oren was wat vettig geworden en samgengeklit. Ziet er nu weer fris uit.

Vanaf volgende week werk ik nog maar halve dagen voor mijn huidige werkgever en ga ik de rest van de tijd in ons eigen bedrijf helpen met de zaken. Zo ben ik flexibeler en kan ik meer tijd aan Calou besteden. Calou kan dan ook de middagen weer mee met me naar ons eigen kantoor. Bij mijn huidige werkgever mag Calou sinds januari niet meer mee naar kantoor, wat ik vanuit het oogpunt van mijn baas wel kan begrijpen.

woensdag 13 februari 2008

Alleen zijn en grijze haren

De afgelopen week is Calou wat vaker alleen geweest, en dat gaat best goed. We doen dat dan met pijn in ons hart, maar Calou doorstaat het prima. Sloopt niets en houdt zijn behoefte ook op. Zaterdag zijn we naar een indiaas dansspectakel wezen kijken in Lyon (om half 5 weg en pas om half een 's nachts weer thuis). Gister kon hij niet mee naar kantoor dus gisterochtend alleen thuis en 's middags bij vrienden in de tuin. Het was prachtig weer, tussen de middag Calou thuis opgehaald en bij onze vrienden samen met hun hond in de tuin gelaten. Toen het aan het eind van de middag wat kouder werd had mijn vriendin de honden binnen gelaten, maar was vergeten dat Calou erg van brood houdt en had 2 halve baguettes op het aanrecht gelegd om te ontdooien. Die waren volledig verdwenen toen ik Calou op kwam halen. We vonden alleen de kruimels nog op de grond... 's Avonds zijn brokken maar overgeslagen.

Afgelopen weekeind toen ik Calou borstelde heb ik meerdere grijze haren ontdekt op zijn rug. Gisteren nog eens gekeken en er zitten aardig wat witte haren op zijn rug en flank. Kan dit betekenen dat hij grijs wordt, net als moeder Utah? Tot nu toe is hij zwart met op de flanken een bruine gloed. Ben erg benieuwd.

dinsdag 12 februari 2008

Tandartsbezoek

Bij Calou stonden de twee buitenste bovenste snijtanden dubbel. Vrijdag de 1e februari zijn ze eruit gehaald en de ingreep is goed verlopen.
's Morgens om 9 uur was ik met Calou bij de dierenarts, daar is hij in mijn armen ingeslapen. Om half twaalf heb ik hem weer opgehaald en kwam hij al huppelend naar me toe. Hij had pijnstillers voor 24 uur gekregen (injectie) en heeft die dag wel veel geslapen, maar nu (anderhalve week later) is het mooi genezen. We hebben de tanden meegekregen en het waren geen melktanden, maar grote tanden, dus de dierenarts vermoedt dat hij er 2 te veel had. Ziet er in elk geval weer puik uit.